Vrijdag 28 februari. De Twentse verlichte carnavalsoptocht wacht op ons. Een optocht die als een steeds grotere zee van licht door de straten van Tubbergen loopt. Groepen die steeds meer licht weten te brengen met allerlei effecten. Nadat wij vorig jaar weg vielen achter een wagen die prachtige verlichting had alleen wel zoveel dat wij met onze “beperkte” verlichting ondersneeuwden. Vonden we het tijd om het anders te doen en een statement te maken. Less is more. Dat statement pakte misschien wel anders uit dan verwacht. Vlak voor de optocht sloeg de twijfel zelfs nog even toe. Doen we hier wel goed aan. Anders dus. Maar wat en hoe?Gelukkig zijn we gezegend met creatieve mensen in ons team. Zowel in bedenken als maken. Ruim 6000 veren werden er met de hand geknipt. En met een beetje warmte aan elkaar geplakt. Een secuur werkje. Bevestiging werd bedacht en gemaakt en zo ontstonden er grote witte vleugels met tussen de veren in de verlichting. VederLICHT verlicht. Ieder jaar maken we een persberichtje voor RTV Oost en hebben we eigenlijk geen idee of dat echt gelezen wordt. Dit jaar in ieder geval wel. Bij de voor jurering werden we op de 6 duizend veren al aangesproken wat als weetje in het persbericht was opgenomen. In het persbericht was ook wat kritische feedback opgenomen dat wij wel aan het eind zitten van betaalbare mogelijkheden van verlichting en dat dit het is voor ons en een zee van licht niet altijd het effect geeft wat je zou willen. De bezoeker van de optocht staat immers best dicht op je wagen en groep en krijgt de toeschouwer een bak met licht voorgeschoteld.
Geheel in het zwart gekleed met alleen de witte vleugels kwamen we bij de start. Saai tot het moment dat onze verlichting aanging. Een wow effect. Zo goed mogelijk dansend, soms samen met onze eigen prins Majoba, mochten we bijna aan het eind van de optocht Tubbergen door. Rijen dik enthousiast publiek. Bij het eindpunt werden we door andere groepen opgewacht en kregen we zoveel positieve reacties dat wij echt zoiets hadden van oh oké wat leuk. En wat gaaf dat op één punt de aandacht leggen goed werkt. Ook hoorden we daar dat veel groepen vastlopen op de verlichting. Wil je iets bijzonders dan kost dat flink wat geld en is dat wat nu de top is volgend jaar alweer verouderd. Wellicht hebben we een trend gezet met ons “statement” dat minder ook fantastisch mooi kan zijn.
Op naar de tent voor de prijsuitreiking. We stonden er niet alleen. Zoveel mensen die willen horen wat en hoe hun vereniging het heeft gedaan. Wanneer je naam steeds niet genoemd wordt, aftellend van prijs 6 begint het toch wel spannend te worden. 3 geen Majoba, 2 ook niet. Het zou toch niet…. Of zijn we 7e die noemen ze namelijk niet. En dan staat de hele tent te springen. Oh nee wij sprongen en de rest deed gewoon hun ding. Gewoon eerste.
